پیروزی غیرمنتظره متحدان عمران خان در انتخابات پاکستان

نامزدهای حزب عمران خان که به صورت مستقل وارد انتخابات پاکستان شده‌اند، بیشتر کرسی‌های پارلمان این کشور را به خود اختصاص دادند.

به گزارش ایسنا، نامزدهای مستقل منسوب به حزب عمران خان، سیاستمدار زندانی پاکستان اکثر کرسی‌های پارلمان این کشور را در انتخابات سراسری روز پنجشنبه از آن خود کرده و پیروزی غیرمنتظره‌ای در این انتخابات به دست آورده‌اند.

به گزارش سی‌ان‌ان، عمران خان، نخست‌وزیر پیشین در زندان است و حزب او به نام «تحریک عدالت و انصاف» از شرکت در انتخابات منع شده است. از این رو، نامزدهای این حزب به عنوان افراد مستقل در انتخابات سراسری شرکت کرده‌اند.

به گفته کمیسیون انتخابات پاکستان نامزدهای مستقل تاکنون ۹۸ کرسی پارلمان را به خود اختصاص داده‌اند و تکلیف ۲۲ کرسی هنوز مشخص نیست.

بیشتر این نامزدهای مستقل متعلق به حزب عمران خان هستند.

این در حالی است که عمران خان و نواز شریف، نخست‌وزیر سابق پاکستان هر دو روز جمعه در این انتخابات اعلام پیروزی کردند.

حزب نواز شریف (مسلم لیگ شاخه نواز) بیشترین کرسی‌های یک حزب را در این انتخابات به دست آورده است، اما در مجموع تعداد کرسی‌هایی که نامزدهای بدون حزب نزدیک به عمران خان به دست آورده‌اند، بیشتر است.

در انتخابات پارلمانی روز پنجشنبه پاکستان ۲۶۵ کرسی از مجموع ۲۶۶ کرسی در معرض رقابت قرار گرفتند و یک حزب سیاسی برای کسب اکثریت ساده در پارلمان نیازمند ۱۳۳ کرسی است.

روز پنجشنبه ۱۲۸ میلیون پاکستانی به پای صندوق‌های رای رفتند تا دولت بعدی کشورشان را برای پنج سال آتی و همچنین مجلس قانونگذاری چهار ایالت کشورشان را انتخاب کنند.

به گزارش رسانه‌ پاکستانی داون، عمران خان، نخست‌وزیر پیشین پاکستان و دیگر سیاستمداران سرشناسی که در زندان به سر می‌برند، از طریق پستی در انتخابات شرکت کردند.

پاکستان یک دموکراسی پارلمانی است و رأی‌گیری برای کرسی‌های مجلس قانونگذاری فدرال به نام «مجلس ملی» و چهار مجلس قانونگذاری استانی یا ایالتی انجام می‌شود.

مجلس ملی پاکستان از ۳۳۶ کرسی تشکیل شده است. ۲۶۶ کرسی از طریق رای‌گیری مستقیم در روز انتخابات مشخص می‌شود، در حالی که ۷۰ کرسی اختصاصی - ۶۰ کرسی برای زنان و ۱۰ کرسی برای غیرمسلمانان - بر اساس قدرت هر حزب در مجلس اختصاص داده شده است.

پس از تشکیل مجلس ملی، رای‌گیری پارلمانی برای انتخاب رهبر مجلس برگزار می‌شود که نخست‌وزیر می‌شود. یک نامزد موفق باید اکثریت ساده را در مجلس به دست آورد، یعنی حمایت حداقل ۱۶۹ عضو. هنگامی که یک نامزد نخست‌وزیری در مجلس ملی رأی آورد، به عنوان نخست‌وزیر سوگند یاد می‌کند. نخست‌وزیر جدید وزرای کابینه را انتخاب می‌کند که دولت فدرال را تشکیل می‌دهند. روند مشابهی در سطح ایالتی برای انتخاب سروزیر و یک دولت محلی دنبال می‌شود.