| |
پاندورانگ چيندو سورپام، در آخرين شب زندگي خود، به مزرعه خشك شده خود رفت، مقداري حشره‌كش خورد و منتظر ماند تا بميرد. او كه بيش از هزار دلار به بانك‌‌ها و نزولخواران بدهكار بود به همسرش گفته بود اگر محصول پنبه خوب نباشد، خود را خواهد كشت.
سورپام از مرزعه تقريبا خشك شده خود كه با پسرانش در آنجا كار مي‌كرد، بيرون آمد و به خانه رفت تا شام آخر را با اعضاي خانواده‌اش صرف كند. او ساعاتي بعد مرد در حالي كه فقط 45 سال داشت.
به گفته كارشناساني كه آمارهاي دولت هند را تجزيه و تحليل كردهاند كشاورزان مانند سورپام براي بدهي‌هايي كه از نظر بسياري از مردم غرب مبلغي ناچيز است، بين سال‌هاي 2002 و 2006 به نسبت 48 نفر در هر روز يعني بيش از 17 هزار و 500 نفر در هر سال، خود را كشتند. «ك . ناگاراج» از «موسسه مطالعات توسعه مدرس» مي‌گويد از سال 1997 حداقل 160 هزار كشاورز در هند خود را كشته‌‌اند.
بحران خودكشي كشاورزان در هند به دهه 1990 برمي‌گردد و عموما به قطع بي‌مورد يارانه‌‌ها، رقابت بيشتر جهاني، خشكسالي، نزولخوري بي‌رحمانه و گراني بذرهاي اصلاح شده نسبت داده شده است.
پروفسور چارلز نوكولز از دانشگاه بريگام يانگ، كه دهه‌ها است درباره زندگي روستاييان هند مطالعه مي‌كند، مي‌گويد: اين يكي از بزرگترين فاجعه‌هاي انساني تاريخ هند از زمان استقلال آن است.
در شمال هند، مسوولان عرضه نوعي رنگ موي ارزان را ممنوع كردهاند زيرا نوشيدن آن باعث بيماري كليوي و مرگ مي‌شود.
اما اين مناطق كشت پنبه هند، مناطقي با گرمايي سوزان و كار كمرشكن است، كه بيشتر خودكشي‌ها در آن رخ داده است.
كشاورزان مناطق روستايي ايالت ماهارا شترا مي‌گويند اوضاع هرگز به بدي امروز نبوده است. اين سختكوش‌ترين كارگران به علت داشتن بدهي بيش از درآمد خود، به قماربازاني تبديل شده‌اند كه براي يك محصول خوب بر سر گران‌ترين چيزها يعني زمين ــ و زندگي خود ــ قمار مي‌كنند.
مان موهان سينگ نخست‌وزير هند به ديدار بعضي از بيوه‌هاي اين كشاورزان رفت و در بودجه سال 2008 تسهيلاتي براي آنان در نظر گرفت.
اما كشاورزان مي‌گويند در شرايطي كه كشور خود را با مقتضيات تجارت جهاني تطبيق مي‌دهد، كسي به رنج‌هاي آنان توجه ندارد. بسياري از كشاورزان به شارادباوار، وزير كشاورزي كشورشان كه بيشتر در فكر ورزش كريكت است تا كشاورزي و كشاورزان، اعتقادي ندارند.
دولت يك دهه پيش با آزادسازي اقتصاد سوسياليستي كنترل شده كشور شروع به قطع يارانه‌هاي كشاورزي كرد.
با كاهش تعرفه‌هايي كه از محصولات كشاورزان حمايت كرده بود، هزينه‌هاي كشاورزان افزايش يافت. تحليلگران مي‌گويند اين مساله‌اي بود كه دوام كشاورزي خرده‌پا را دشوارتر كرد.
سريجيت ميشرا، عضو موسسه تحقيقات توسعه اينديرا گاندي مي‌گويد: خودكشي يكي از نشانه‌هاي بحران بزرگتر كشاورزي است.
در اين حال اصلاحات بانكي كشاورزان را وادار كرد بيشتر به وام‌دهندگان خصوصي اتكا كنند. اين وام‌دهندگان معمولا به كشاورزان 11 ماه فرصت مي‌دهند بدهي خود را با بيش از 100 درصد بهره در سال پس بدهند در غير اين صورت زمين آنان را به قيمتي بسيار اندك صاحب مي‌شوند.
يكي از اين وام‌دهندگان كه به شرط عدم افشاي هويتش حاضر به مصاحبه شد، مي‌گويد: «اين كار خوبي نيست، اما درآمد كلاني دارد».
او كه يك بقالي كوچك دارد به صدها كشاورز قرض داده است و از 10 سال پيش كه اين كار را از پدر به ارث برد حدود 125 هكتار زمين كشاورزان بدهكار را ضبط كرده است. وي مي‌گويد: تعداد كشاورزاني كه قادر به بازپرداخت بدهي خود نيستند در 10 سال گذشته حدود 30 درصد بيشتر شده است.
او گفت: «وقتي پولي به آنان قرض مي‌دهيم كاملا مي‌دانيم قدرت برگرداندن آن را دارند يا نه. مي‌دانيم كه بالاخره روزي صاحب زمين آنان خواهيم شد».
كشاورزان و تحليلگران مي‌گويند: ضربه ديگر به كشاورزان، عرضه بذرهاي از نظر ژنتيك اصلاح شده پنبه، بويژه بذرهاي «بي‌تي» شركت مونسانتو (مستقر در سنت لوئيز امريكا) بود كه در برابر كرم‌هاي غوزه پنبه مقاوم هستند. اين بذرها مي‌توانند محصول بيشتر به بار آورند و در بيشتر ماهاراشترا كاشته مي‌شوند، اما هزينه نگهداري آنها بيش از 3 برابر بذرهاي سنتي است.
براي بيوه‌ها، كه باقي مانده‌اند تا به محصول برسند و فرزندان خود را پرورش دهند، خودكشي‌ها فاجعه‌هايي شخصي است كه ريشه در مشكلات داخلي يعني بدهي‌ها، كه امكان بازپرداخت آنها وجود ندارد، از دست دادن زمين آبا و اجدادي و نزولخورهاي طمعكار دارند نه در اقتصاد كلان.
ييوه سورپام، با صورتي آفتاب سوخته و سه فرزند، علت خودكشي شوهرش را بدهي‌هايي مي‌داند كه طي دو سال گذشته انباشته شده بود. او 25 هزار روپيه (625 دلار) از يك بانك و 20 هزار روپيه (500 دلار) از نزول‌خورها وام گرفته بود تا در كشاورزي سرمايه‌گذاري كند و مخارج عروسي دخترش را بدهد.
سوميترا، كه پس از مرگ همسرش در اول آوريل به ميزان بدهي او پي برد، گفت سورپام مي‌گفت ما بدهكاريم و اگر نتوانيم آن را بپردازيم آبروي ما خواهد رفت.
زمين 3 هكتاري سورپام امسال فقط معادل 150 دلار پنبه داد كه حتي براي پرداخت طلب نزول‌خور كفايت نمي‌كرد سوميترا گفت: بدهي علت خودكشي شوهرم بود.
براي سورپام و بيشتر كشاورزان خرده‌پاي ديگر اينجا ، وام گرفتن همان‌قدر عادي است كه كشاورزي كردن.
وقتي خبرنگار اسوشيتدپرس از گروه‌هاي كشاورز در كوچي پرسيد كدام يك از آنان بدهكار است، همه دست‌شان را بالا بردند.
دولت در بودجه سال 2008 تسهيلاتي براي كشاورزان در نظر گرفت از جمله بدهي‌هاي آنان را به بانك‌هاي دولتي بخشيد. هدف از اين اقدام رفع نارضايتي‌هاي روستائيان بود كه نقشي مهم در سرنگوني دولت قبلي داشت.
اما اين بخشودگي فقط شامل كشاورزاني مي‌شود كه كمتر از 5 هكتار زمين داشته باشند و ميليون‌ها نفر ديگر از آن محروم ماندند. ضمن اين‌كه بر وام‌هاي دريافتي از نزول‌‌خوران نيز تاثيري نداشت.
زمين خانواده واگمير از روستاي بوت بودان كمي بيشتر از 5 هكتار است به اين دليل 60 هزار روپيه (1500 دلار) بدهي آن بخشيده نشد.
شانتا باير بيوه 35 ساله شانكرواگمير 46 ساله، گفت او قبل از خودكشي در سال 2005 مدام درباره افزايش بدهي خود حرف مي‌زد.
شانتا كه سه بچه يتيم دارد اميدوار است از فروش محصول امسال خود پول كافي براي پرداخت بدهي
او مي‌خواهد باگرفتن وام از يك نزول‌خور بذر تازه‌اي بخرد كه پنبه بيشتري مي‌دهد.
